Volwassen worden is keuzes maken

Afgelopen maand mocht ik weer verjaren. Deze keer voor de vijfendertigste maal. Ook al verzet ik me er met hand en tand tegen, de volwassene in mij klopt nu echt op de deur. En hard ook.

Soms laat ik hem bewust buiten staan, maar vaak vindt hij toch wel een weg naar binnen. Via een openstaand raam of de achterdeur verschaft de volwassen Freek zich toegang tot mijn leven. En om heel eerlijk te zijn: ik begin die volwassen Freek een steeds geschiktere kerel te vinden.

Imagoprobleem

Dat volwassen leven kampt een beetje met een imagoprobleem. Dat snap ik ook best. Zeker omdat de tegenhanger, de alles mag en alles kan variant, zo populair is. Lang leve de lol! Toch kom je er vaak op een zekere leeftijd achter dat het tijd wordt voor de volwassen versie van jezelf. Een leven waarin je behoefte krijgt om keuzes te maken, focus aan te brengen en prioriteiten te stellen.

Dikke-ikke-show

Als een volwassen leven een vacature was, dan had het ‘hoofd- en bijzaken van elkaar kunnen onderscheiden’ als de belangrijkste functie-eis. Sinds ik wat meer met de volwassen editie van mezelf optrek, begrijp ik dat ik in een volwassen leven keuzes moet maken.

"Juist door helder te zijn in wat ik echt wil, lukt het me veel beter om mijn ambities te bereiken."

De dikke-ikke-show tegenover een loyale partner en vriend zijn. ’s Nachts in de kroeg hangen afwegen tegen de volgende dag brak op de bank. Keihard cashen bij een vervelende baan tegenover minder verdienen en 40 uur in de week wel gelukkig zijn.

Hij flikt het wel

Volwassen zijn is bepalen waar je hoofdzaken liggen en wat je als bijzaak best wat vaker links kan laten liggen. Soms ook de keuze maken die op het eerste gezicht niet de leukste is. Maar die uiteindelijk bijdraagt aan het vervullen van de hoofdzaak, zonder te verzanden in de bijzaak. En dat is gelijk ook de reden waarom ik die volwassen Freek wel mag. Hij flikt het wel.

Juist door helder te zijn in wat ik echt wil, lukt het me veel beter om mijn ambities te bereiken. En doordat ik bereik wat ik wil, is het ook makkelijker om concessies te doen en dingen te negeren die misschien wel leuker zijn, maar niet constructief. Hoe hoger, mooier en beter het resultaat, des te gemakkelijker je er ook iets voor laat.

Kiepraampje open

Daarom heb ik maar besloten om op mijn vijfendertigste de voordeur open te zetten voor die volwassen Freek. Het is wel die kerel met de mindset waar ik van houd: he’s getting shit done. Er is eindelijk echt focus en door de behaalde resultaten is het ook makkelijker om allerlei verlokkingen het hoofd te bieden. Dus, tel uit je winst.

Maar als je het niet erg vindt, laat ik nog wel een kiepraampje openstaan voor de oude Freek. Want een vos hoeft nu ook weer niet al zijn streken te verliezen.

Meer weten?

Wil jij ook jezelf versterken? steviger in je schoenen staan? Sterker uit de hoek komen? Kijk dan eens naar ons uitgebreide aanbod op het vlak van Persoonlijke effectiviteit.

BEKIJK DE TRAININGEN EN OPLEIDINGEN